Die hitte deze dagen is onverdraaglijk.  Dus je bent bijna blij wanneer het een beetje regent zoals gisteravond. Want ay a san e heat, heat, heat den dey disi. En het is verre van aangenaam. Alles en iedereen lijkt verhit. Die koers lijkt verhit. Van pure ellende en uit angst weet het niet of het moet dalen of klimmen. Immers de vicepresident is vastberaden het naar beneden te brengen. Met een toverstaf of met bokshandschoenen, of gewoon met een krijtje op de borden.

Iedereen zat gisteren denk ik een beetje in afwachting en ik vermoed dat men meerdere keren dan normaal de koersnoteringen heeft gecheckt op 1 dag. Veel verschil hebben we niet kunnen waarnemen. Ergens midden op de dag leek er een lichte daling van enkele centjes te zijn, en daarna trok het weer omhoog. 

Die soep is dus niet zo heet gegeten zoals het werd opgediend. Jammer hoor, want soep wordt redelijk onsmakelijk wanneer het koud wordt geserveerd.

Er is iets met die vicepresidenten blijkbaar. Want ook de vicepresident van Guyana is verhit. In troebel water is het immers goed vissen. Maar dat vissen wil maar niet lukken, want die beloofde vergunningen voor Guyanese vissers zijn uitgebleven. En dat zorgt voor wrevel en plaatselijke verhitting.  Onze regering wordt voor corruptief en onbetrouwbaar uitgemaakt.  Zij houden zich niet aan gemaakte afspraken.

Nu zullen velen hierop zeggen, ‘taigi mi wan sani sa mi no sabi’. We kunnen er laconiek op reageren, maar we moeten vooral niet vergeten dat er ook Surinamers in Guyana zijn. Er wordt aangegeven dat het Surinaamse ondernemers in Guyana niet makkelijk gemaakt zal worden. Een soort dwangmiddel zodat Suriname zich aan gemaakte afspraken gaat houden. 

Tja, het is makkelijk om dingen te zeggen, makkelijk om beloftes te doen, maar belofte maakt schuld, zelf al zijn er mensen die dat niet al te zwaar opnemen.  Als je in eigen land beloftes maakt en je er niet aan houdt, dan voel je die oven al in warmte toenemen.

Maar je moet extra voorzichtig zijn wanneer je op regeringsniveau aan vreemde mogendheden beloftes maakt.  Want zij hebben geen tijd waarop ze je de rekening zullen presenteren. Het kan gewoon elk moment voor je deur staan. En je kunt Surinaamse burgers/ondernemers die zich op het gebied van die vreemde mogendheid bevinden in je roekeloosheid meesleuren. Kijk in eigen land kun je ook een rekening verwachten, tenminste tijdens de verkiezingen zal het je worden gepresenteerd, wanneer je loze beloftes hebt gedaan waaraan je je niet of nauwelijks hebt kunnen houden, en je ook niet gecommuniceerd hebt met de samenleving.  Maar op die rekening kan je je tenminste een beetje voorbereiden.

Wanneer de hittegolf echter uit een vreemde hoek komt en de vis begint rauw te ruiken, dan moet je maar hopen dat er wat motregen komt om de stank enigszins te onderdrukken.

Lekker kun je het in elk geval niet meer laten ruiken.