INGEZONDEN - De huidige regering wordt gekarakteriseerd door een periode van politieke onstabiliteit, bestuurlijke chaos en een gebrek aan duidelijke richting. Het wanbeleid van deze regering is zichtbaar in verschillende aspecten van haar functioneren, waaronder het gebrek aan bestuurlijke eenheid, het ontbreken van regeringsverantwoordelijkheid en gemeenschappelijke doelen voor het landsbelang, de benoeming van onderministers op basis van partijbelangen en het voeren van onbehoorlijk bestuur. De interne machtsstrijd tussen de twee grote coalitiepartners, heeft de stabiliteit van het land behoorlijk ondermijnd, corruptie en nepotisme gevoed en institutioneel het land ontwricht.

Een van de eerste tekenen van wanbeleid onder de huidige regering is het gebrek aan bestuurlijke eenheid. In plaats van een samenhangend en effectief bestuur, wordt de regering gekarakteriseerd door het behartigen van partijbelang, invloedrijke partijgenoten en het etnisch verdelen van het volk. De leiders van beide partijen zitten vaker overhoop met elkaar en beschuldigen elkaars minister van wanbeleid en wanprestatie.

Deze verdeeldheid is duidelijk zichtbaar in de uitvoering van beleidsmaatregelen, waarbij ministers en andere functionarissen vaak in conflict raken over de koers die gevolgd moet worden. In plaats van als één regering te functioneren, lijkt de coalitie meer op twee aparte regeringen die elkaar voortdurend beconcurreren.

Het ontbreken van regeringsverantwoordelijkheid is een ander fundamenteel probleem van het beleid van de huidige regering. De regering lijkt vaak de verantwoordelijkheid voor haar daden af te schuiven op de vorige regering of andere externe factoren, zoals de COVID-19-pandemie of de mondiale economische situatie. In plaats van adequaat in te grijpen en verantwoording af te leggen voor de eigen beleidskeuzes, wordt er vaker aangegeven dat de problemen van Suriname het gevolg zijn van "externe invloeden" en niet van eigen falen. Inmiddels is het volk bewust van de vele leugens die deze regering het volk heeft voorgehouden.

Deze houding is niet alleen schadelijk voor het vertrouwen van de bevolking in de regering, maar ook voor de internationale gemeenschap. Regeringslieden zijn ook in grote internationale schandalen (HPSG, visvergunningen enz.) en diverse nationale schandalen betrokken geweest, welke het vertrouwen van het volk in deze corruptiefaciliterende regering enorm schaadt.

Een van de meest zorgwekkende aspecten van het wanbeleid van de huidige regering is het ontbreken van gemeenschappelijke doelen die dienen ten behoeve van het landsbelang. In plaats van het formuleren van een samenhangend nationaal plan om de economische en sociale problemen van Suriname aan te pakken, lijken de twee coalitiepartners te zijn gefocust op het behartigen van hun eigen partijbelangen en belangen van hun familie en vrienden.

Beide regeringspartijen zijn voornamelijk gericht op het versterken van de positie van hun eigen etnische en politieke achterban. Het gebrek aan gezamenlijke visie heeft geleid tot een verdeeldheid die niet alleen de interne werking van de regering verstoort, maar ook tot polarisatie van de bevolking leidt.

Een ander fenomeen van het wanbeleid onder de huidige regering is de benoeming van onderministers en andere hoge ambtenaren op ministeries die beheerd worden door coalitiepartners. In veel gevallen worden deze benoemingen niet gemaakt op basis van competentie of ervaring, maar op basis van partijbelangen en het wantrouwen tussen de coalitiepartners. De benoemingen lijken vaak meer zoals de minister van Onderwijs het verwoorde op “koehandel”. Dit heeft geleid tot een situatie waarin de regering in feite wordt geleid door een netwerk van mensen die niet noodzakelijkerwijs de vaardigheden of de visie hebben om het land effectief te besturen, maar die loyaal zijn aan de politieke leiders van de respectieve partijen.

De interne strijd tussen de twee coalitiepartners, is een van de belangrijkste oorzaken van het wanbeleid in Suriname. Het politieke conflict tussen Santokhi en Brunswijk heeft zich herhaaldelijk gemanifesteerd in de media en heeft het functioneren van de regering bemoeilijkt. Beide partijen lijken meer geïnteresseerd in het verdedigen van hun eigen politieke belangen.

De spanningen tussen de VHP en de ABOP zijn niet alleen zichtbaar in de politieke arena, maar hebben ook invloed op de dagelijkse werking van de overheid. De recente kritiek van president op de minister van Justitie en Politie geeft niet alleen een brevet van ongeschiktheid aan de minister maar aan de totale regering. Ook het keer op keer beschuldigen van de minister van Grond en Bosbeleid van corruptie geeft deze huidige regering een diepe onvoldoende voor haar beleid.

Het schijnt dat deze regering nooit transparantie en verantwoording hoog in haar vaandel heeft gehouden. Zij staat voornamelijk voor machtsbehoud en machtsconsolidatie. De regering gedraagt zich alsof de ministeries hun eigendom zijn die partijbelangen dienen te behartigen.

De NDP heeft in haar politieke programma opgenomen dat Suriname een gedecentraliseerde eenheidsstaat is, een rechtstaat met participatieve democratie. De partij staat voor eenheid in bestuur.

NDP ó kenki a systeem.

Ann Sadi

Lid van DNA/NDP