Ooit had ik een gesprek met iemand die mij ertoe probeerde te bewegen om de politieke arena te betreden. Ik legde hem toen mijn afkeer van politiek uit, er toch rekening mee houdende dat de politiek zich altijd met jou zal bemoeien, zelfs al wil jij dat niet. Mijn besluit stond in elk geval vast, ondanks verschillende aanbiedingen, omdat ik er als de dood zo bang voor was/ben dat toetreden tot de politiek een totaal ander mens van me zal maken dan ik echt ben.  De laatste tijd, zie ik dit gesprek steeds vaker aan mijn geestesoog voorbijgaan. Niet zo zeer het gesprek zelf, als wel de onderbouwing van degene in kwestie, welke toen genoeg had moeten zijn om mij het roer om te laten gooien. Hij gaf mij toen aan, dat de meeste eerlijke, integere mensen dezelfde mening als mij waren toegedaan.  Maar door vanaf de kantlijn je mening te poneren, maakt nog geen verschil.

Dit soort mensen zijn juist nodig om het verschil in de politiekvoering van ons land te brengen. Maar de meesten kiezen ervoor om op een afstand te blijven. Zoals ik dus.

In de tussentijd volgen wij wel alles wat er in ons mooie land gebeurt. We zien verschillende politici opkomen en anderen weer roemloos het veld verlaten. We zien oudere doorgewinterde politici hun spel spelen en we zien jongere hun entree maken.  Elke keer wanneer er frisse jonge mensen worden geplaatst in het parlement, komt er een sprankje hoop dat er misschien, heel misschien een verschil zal worden gemaakt. En elke keer wanneer ze blunderen, slaken we een zucht van teleurstelling. Misschien gewoon omdat we meer verwacht hadden van de persoon.  Misschien omdat we ergens gehoopt hadden dat dat heel circus omtrent gronden een keer echt goed geordend wordt en dat elke Surinamer die daar recht op heeft ervoor in aanmerking komt, en niet sneller of gemakkelijker vanwege de politieke partij die men aanhangt of dient, of de post die men bekleedt.  Als dat zou gebeuren dan was het nu niet nodig dat één van die jongere parlementsleden die de vorige week nog naar zijn medeparlementsleden uithaalde als te zijn ‘politieke duivels’, zich in alle bochten moet wringen om goed te praten dat één van die percelen van het Sabakuproject zo snel naar hem toe gevlogen is. Want hij heeft er net als elke Surinamer recht op en hij heeft de juiste procedures doorlopen. Alleen vergeet hij te vermelden dat andere Surinamers een paar jaren moeten wachten voor ze in aanmerking komen, (als ze al in aanmerking komen) en dat het bij hem een kwestie van een paar maanden is geweest.  Als we zaken proberen te rechtvaardigen, laten we het beestje dan wel gewoon bij de naam noemen. “Ik heb het alleen sneller gekregen dan een andere Surinamer, omdat mijn partij aan de macht zit en ik in het parlement zit.”  Hij is trouwens niet de enige parlementariër die zo bevoorrecht is geworden en zeker ook niet de eerste.

In ieder geval zal deze kwestie nog een staartje krijgen, sinds wordt aangegeven dat de gronden niet mochten worden uitgegeven. Onze hoop op enig verschil welke gemaakt kon worden door enkele jongeren in het parlement is echter reeds vervlogen.

Laat mij me wel haasten om te zeggen dat er gelukkig ook nog wel mensen zijn in het parlement en binnen de politiek, die wel het juiste voorbeeld geven, en waar je geen smet op kunt vinden. Het is helaas wel zo, dat het negatieve meestal de overhand neemt waardoor je die paar goede die er ook zijn, bijna niet meer ziet staan. Maar ze zijn er ook. En misschien moeten we proberen onze focus juist meer te verleggen naar deze mensen.

Als we naar andere ontwikkelingen kijken, moet het ons eigenlijk niet verwonderen als er na verloop van tijd een soort van politieke markt ontstaat, waarbij de ene partij nog goedkoper goederen aan de man brengt dan de andere. Politieke bunkop’ serie of zo. En terwijl vele politieke partijen hun marktventersjas aandoen, vergaan de ondernemers. Want je moet wel erg sterk in je schoenen staan om te kunnen concurreren met de politiek, zeker wanneer die in het machtscentrum zitten.

Misschien is dat ook wel een verschil dat gemaakt wordt. Marktpolitiek. En terwijl de markt groeit, verzuipen de gewassen. Zoiets.