INGEZONDEN - Op 25 november viert Suriname vijftig jaar onafhankelijkheid. Een halve eeuw geleden werden we geboren als vrije natie, met dromen van vooruitgang, rechtvaardigheid en nationale eenheid. Maar vandaag, vijftig jaar later, moeten we onszelf een ongemakkelijke vraag durven stellen: hebben we werkelijk bereikt wat we toen hoopten?
Mijn antwoord is helder: nee
We hebben geen groot feest nodig. Geen parades, geen vuurwerk, geen geldverslindende festiviteiten. Wat we nodig hebben is bezinning. Eerlijk zelfonderzoek. Een moment van nationale reflectie waarin we durven toe te geven dat we als land zijn afgegleden: economisch, sociaal en moreel.
Opeenvolgende regeringen en gevestigde politieke partijen hebben het volk niet gediend, maar verdeeld. Ze hebben hun macht geconsolideerd, terwijl ze hun verantwoordelijkheid verwaarloosden. De politiek van verdeel en heers is nog steeds diepgeworteld. Etnische sentimenten worden bespeeld om stemmen te winnen, terwijl de echte noden van het volk genegeerd worden. Dat is geen leiderschap, dat is misleiding.
Er heerst een sfeer van ‘brood en spelen’. Pakketten, tijdelijke gunsten, loze beloften. Zolang het volk bezig is met overleven, blijft het afhankelijk. En wie afhankelijk is, ontwaakt moeilijk. Een goed geïnformeerd volk zou nooit blijven stemmen op dezelfde machten die het al vijftig jaar lang misleiden met dezelfde oude trucs.
Maar ik geloof in verandering. Ik geloof dat een nieuwe generatie Surinamers zal opstaan. Mensen die genoeg hebben van corruptie, verdeeldheid en stagnatie. Mensen die willen bouwen aan een eerlijk, waardig en welvarend land; een Suriname waarin ieder mens telt.
Onze onafhankelijkheid moet eindelijk inhoud krijgen. Niet door vlagvertoon, maar door eerlijk bestuur. Door transparantie, solidariteit en liefde voor het land. Dat is pas reden tot feest.
Vijftig jaar onafhankelijkheid is niet het einde van ons verhaal. Het is het begin van een nieuw hoofdstuk, één van eenheid, waardigheid en echte vooruitgang.
Laten we de moed hebben om dat hoofdstuk samen te schrijven!
Yerry Khoesial, hoofdbestuurslid van DNL
