INGEZONDEN - Enige tijd geleden werd mijn aandacht getrokken door een bericht “Minister herstelt 40 bruggen en steigers”. Het bericht ging over de minister van OW, Riad Nurmohamed. Toen ik dat las, vroeg ik mij af "sinds wanneer bouwt of herstelt een minister bruggen"? Immers, de minister zal zeker niet zelf de fundering voor de bruggen gelegd hebben. En ook niet in de hete zon de brugleuningen geschilderd hebben of loopplanken hebben gespijkerd. Neen, een minister repareert en herstelt geen bruggen.
Wat doet de minister wel?
Wat de minister in kwestie wel doet is het besluit nemen om bruggen en steigers te renoveren. Daartoe maakt hij de middelen vrij op zijn begroting en zorgt hij ervoor dat er politiek draagvlak is voor zijn begroting in DNA. En hij zal ook nog een handtekening zetten onder een contract om bepaalde werken uit te voeren. Idealiter is/zou het zo moeten zijn dat zijn beleidsadviseurs de plannen voorbereiden, doorrekenen, toetsen op haalbaarheid, contractpartners via een openbare aanbesteding selecteren etc. Als deze beleidsadviseurs van ‘’buiten naar binnen” werken, zouden zij haarfijn moeten weten waar de nood het hoogst is. Zij adviseren idealiter de minister op basis van een prioriteitenlijst om bruggen en steigers te herstellen. In deze prioritering zou het niets moeten uitmaken of één van de betrokkenen op de route van de bruggen of steigers wonen. Of dat in die omgeving stemmenwinst te halen is bij een volgende verkiezing. En ook niet dat een bevriende ondernemer dagelijks gebruikmaakt van de route. Uit het verleden zijn voorbeelden bekend waarbij dergelijke “criteria” wel gehanteerd zijn om een stukje weg te asfalteren, een brug te vernieuwen of nutsvoorzieningen aan te leggen.
Geen showprojecten
In 2019 heb ik in en ingezonden artikel betoogd dat de vorige regering ondanks miljarden aan leningen alleen showprojecten uitvoerde in het jaar vóór de verkiezingen. Met die showprojecten werd het arme volk misleid met een vernieuwde versie van een koloniale truc van “spiegeltjes en kraaltjes”. En zo belazerd en voor de gek gehouden om te stemmen op de “Njang Dringi Partij”.
De huidige minister van OW onderscheidt zich naar mijn observatie op een aantal punten van zijn voorgangers op OW. Hij heeft laten zien dat hij vanaf dag één sinds zijn aantreden serieus aan het werk is. Hij is één van de eersten geweest om ambtenaren, die op de P-rol stonden maar geen fluit deden, op te roepen zich te melden op het werk. Daarmee heeft hij in beeld gebracht hoeveel spookambtenaren bij OW rondliepen. Deze minister is de confrontatie met de vakbond aangegaan om niets-presterende bobo’s (lees vakbondsbonzen) tot de orde te roepen. Het is ook deze minister geweest die overzichten heeft gemaakt van bussen, tractoren die na de verkiezing “verdwenen” waren en terug is gaan vorderen. Het is dezelfde minister die van enkele leden van zijn eigen partij zelfs een brevet van ongeschiktheid heeft gekregen.
Ondanks deze tegenwerkingen en gebrek aan financiële middelen is de minister van OW zijn beleidsagenda blijven uitvoeren. Wat mij intrigeert is wat hem drijft om te doen wat hij doet.
Meer vragen dan antwoorden
Meestal sluit ik mij artikelen af met een vrijblijvend advies of enkele tips. Dit keer heb ik echter meer vragen dan antwoorden en doe ik een beroep op u als lezer om antwoorden te vinden. Heeft de wijze waarop Riad Nurmohamed werkt aan de opgaves van zijn ministerie te maken met zijn vakmanschap? Hij is immers opgeleid als Civieltechnisch ingenieur, is derhalve een vakdeskundige en laat zich niet zomaar ringeloren. Kan het zijn dat de minister van OW kwaliteit en vakmanschap prefereert in plaats van ‘’family en friends”? Zo ja, wat zegt dit over “Alleen Brunswijks Op een Post”?
Hoe komt het dat deze minister -ondanks gebrek aan financiële middelen- sinds dag één werkt aan uitvoeren van projecten? Is het de ‘’zuinigheid” als hindostaan waardoor hij met weinig geld op zijn ministerie toch veel projecten kan realiseren? Kan het zijn dat zijn culturele achtergrond, opvoeding en arbeidsethos van invloed zijn voor zijn prestaties? Heeft zijn werklust te maken met het feit dat hij allergisch is voor showprojecten? Of kan het zijn dat deze Surinamer daadwerkelijk werkt aan oplossingen die ertoe doen voor de mensen- en het land? En is zijn echte drijfveer "what's in for society"?
Ps. Voor de degenen die mij kwalificeren als “broodschrijver” van de Oranjepartij, of weer eentje met die op “hun” lijkt, of mij ziet als een baantjesjager is mijn tip om mijn LinkedIn pagina te bekijken.
Stanley Ramkhelawan
