INGEZONDEN - Als voorzitter van BEP Buitenland voel ik mij geroepen om de Surinaamse kiezer aan te moedigen niet aan de zijlijn te blijven staan, maar de ontwikkeling van het land in handen te leggen van leiders die het goed menen met het volk. Toen we net onafhankelijk waren, konden politici ons paaien met mooie woorden. Nu we binnenkort 50 jaar onafhankelijk zijn, hebben we genoeg ervaring opgedaan om te weten waar we staan en wat we daadwerkelijk willen. We naderen 50 jaar onafhankelijkheid en zouden veel verder moeten zijn in onze ontwikkeling. Met de vele rijkdommen die ons land bezit, zou het niet mogen dat een kleine bevolking van minder dan een miljoen mensen toch armoede ervaart.

In dit kader zijn de aanstaande verkiezingen op 25 mei 2025 van bijzonder groot belang. We moeten bij onszelf te rade gaan wat de Surinaamse politiek ons tot nu toe heeft gebracht op het gebied van ontwikkeling. Suriname heeft miljarden aan ontwikkelingshulp ontvangen, meer dan honderd jaar bauxietindustrie gehad en miljarden verdiend aan de olie-industrie en goudmultinationals, naast de kleinere goudbedrijven die actief zijn in de goudindustrie.

De vraag die we onszelf moeten stellen is: wat heeft de bevolking hier qua ontwikkeling aan overgehouden? Na vijftig jaar is ons onderwijs steeds verder achteruitgegaan. Verschillende sectoren zijn nagenoeg onbenut gebleven om onze verdiencapaciteit en werkgelegenheid te vergroten, denk maar aan de visserij en de toerismesector. Verder is het ook niet gelukt om technologische innovatie daadwerkelijk te benutten, en er is bitter weinig motivatie voor sport, cultuur en talentontwikkeling. Laat staan het daadwerkelijk ordenen van de goudsector. Actueel zijn ook de grondenrechten, die nog steeds niet in orde zijn, en een log overheidsapparaat dat nog altijd niet gemoderniseerd kan worden.

Om hier verandering in te brengen, moeten we oog hebben voor de partij en het leiderschap die kunnen zorgen voor goed overheidsbestuur en een gezonde economische en sociale ontwikkeling. Het verbeteren van de kwaliteit van bestuur moet als een belangrijke prioriteit worden gezien om daadwerkelijke vooruitgang te brengen in het land. Dit is al decennialang een terugkerend probleem: onze overheidsinstituten missen de capaciteit om serieuze plannen uit te voeren. Projecten die in andere landen binnen één tot twee jaar worden gerealiseerd, nemen in Suriname veel meer tijd in beslag. Als voorbeeld noemde Jalink de bouw van het DNA-gebouw, dat pas vorig jaar is voltooid, terwijl het vorige gebouw 25 jaar geleden volledig door brand werd verwoest. En nu ook de bouw van het nieuwe hoofdbureau van politie, dat na bijna 45 jaar wéér wordt aangekondigd.

Economische vooruitgang moet ten goede komen aan ons allen. Daarbij moet bijzondere aandacht zijn voor de sociaal zwakkeren en tegelijkertijd voor het bevorderen van de productie.

Als internationaal ondernemer, goed bekend met de Caribische markt, ben ik van mening dat we de export binnen de Caricom moeten vergroten. Er zijn genoeg mogelijkheden voor onze kleine en middelgrote ondernemingen om zaken te doen op de Caricom-markt. Daar ligt veel potentie die benut moet worden, maar helaas is dat de afgelopen jaren grotendeels bij woorden gebleven of slechts minimaal opgepakt.

Als het gaat om decentralisatie van bestuur, komt deze nog te traag op gang – of beter gezegd: wordt door de centrale overheid tegengehouden. De grondwet moet worden nageleefd, zodat onze lokale besturen ook door het volk worden gekozen. Tot nu toe heeft geen enkele regering het aangedurfd om de districtscommissarissen door het volk te laten kiezen. Hierdoor houdt de centrale overheid in Paramaribo de ontwikkeling in de districten en het achterland in haar greep. Lokale, gekozen besturen zouden in een betere positie zijn om gunstigere deals te sluiten met bedrijven die economische activiteiten uitvoeren in die gebieden. Te vaak moeten we constateren dat de inkomsten uit natuurlijke rijkdommen in Paramaribo terechtkomen, terwijl de districten nog steeds basisvoorzieningen ontberen. Miljarden worden uit het binnenland gehaald, maar nog altijd zijn er geen goede sportfaciliteiten, waardoor de talentontwikkeling in het binnenland wordt geremd.

Een ander belangrijk probleem is de woningnood in Suriname. We moeten kiezen voor leiderschap dat daadwerkelijk de woningnood met een moderne visie wil aanpakken. Mensen die het al moeilijk genoeg hebben, hebben volgens Jalink geen grond nodig, maar een dak boven hun hoofd. Woningbouwcoöperaties moeten worden opgezet, waarbij het districtsbestuur woningen bouwt en toewijst aan belanghebbenden. Met de huurpenningen kunnen meer woningen worden gebouwd, waardoor vooral de sociaal zwakkeren geholpen worden.

De veelbesproken olie- en gasindustrie zal geen verandering brengen in Suriname, zolang we geen verandering brengen in de manier waarop we in Suriname zaken aanpakken. Blijven we hetzelfde doen, dan blijft het resultaat ook hetzelfde – en dat zal de ontwikkeling van ons land niet ten goede komen.

A model mus kinki!

Siegfried Jalink

Voorzitter BEP Buitenland