INGEZONDEN - In een land waar inflatie de koopkracht van burgers dagelijks uitholt, is het schrijnend dat gepensioneerden van de Centrale Bank van Suriname (CBvS)—mensen die hun leven hebben gewijd aan de stabiliteit van ons financiële systeem—nu moeten vechten voor een waardig bestaan. Terwijl de CBvS waakt over monetaire stabiliteit, lijkt zij haar eigen oud-medewerkers te zijn vergeten.

Een pensioen dat achteruitgaat

De pensioenuitkeringen van CBvS-gepensioneerden zijn al jaren volstrekt ontoereikend om de gestegen kosten van levensonderhoud bij te benen. De zogenaamde “duurtetoeslag” is een schijnoplossing: een eenmalige verhoging die sindsdien slechts met SRD 30 tot SRD 100 per jaar wordt bijgesteld. In een economie waar de prijzen voor basisgoederen voortdurend de lucht ingaan, is zelfs een kinderhand daarmee niet gevuld.

In de periode 2020–2025 heeft de SRD maar liefst drie forse devaluaties ondergaan. Waar commerciële banken hun gepensioneerden royaal hebben gecompenseerd voor de financiële schade, heeft de Centrale Bank dit alleen gedaan voor haar huidige werknemers. Gepensioneerden zijn – ondanks talloze mondelinge én schriftelijke verzoeken – volledig genegeerd. Tot op heden is er niets ondernomen.

De gepensioneerden werd keer op keer voorgehouden dat de actuaris de situatie zou doorrekenen. Dit proces sleepte zich meer dan twee jaar voort. Daarna volgde overleg tussen

actuaris en huisaccountant, maar ook dit leverde geen enkel resultaat op. Ondertussen is de situatie van gepensioneerden drastisch verslechterd: velen leven inmiddels onder de door de overheid vastgestelde armoedegrens.

Het contrast met de positie van huidige werknemers is schrijnend. Bij elke CAO-onderhandeling ontvangen zij fatsoenlijke loonsverhogingen en uitstekende arbeidsvoorwaarden. Voor gepensioneerden ontbreekt echter elke vorm van rechtvaardige compensatie.

Het telkens herhaalde argument dat “alles volgens de regels moet gebeuren” klinkt hol en ontwijkend, zeker nu men lijkt te vergeten dat gepensioneerden de tijd niet aan hun zijde hebben. Het uitblijven van actie is niet alleen een schending van vertrouwen, maar ook een aantasting van waardigheid en bestaanszekerheid.

Zorgplicht is méér dan cijfers

De CBvS heeft niet alleen een financiële, maar ook een morele verantwoordelijkheid. Haar zorgplicht als voormalig werkgever reikt verder dan het pensioenfonds. De Bank heeft

beleidsruimte om aanvullende uitkeringen toe te kennen, om transparant te communiceren en om structureel te indexeren. Waarom wordt die ruimte niet benut?

Een oproep tot actie

Het is tijd dat de CBvS daadkracht toont en versneld actie onderneemt. De gepensioneerden zijn in blessuretijd en vragen om:

? Jaarlijkse indexatie van pensioenen te koppelen aan de consumentenprijsindex.

? Een solidariteitstoeslag toe te kennen aan gepensioneerden met lage uitkeringen.

? Een Gepensioneerdencommissie in het leven te roepen voor dialoog en inspraak.

Deze maatregelen zijn niet alleen haalbaar, ze zijn rechtvaardig. Ze tonen respect voor degenen die toegewijd hebben bijgedragen om de fundamenten van onze financiële infrastructuur te leggen.

Tot slot

Een welvaartsvast pensioen is geen luxe, maar een recht. De CBvS kan en moet het verschil maken. Laat de Bank niet alleen de hoeder zijn van monetaire stabiliteit, maar ook van

menselijke waardigheid. De gepensioneerden willen niet rijk worden, maar simpelweg een menswaardig bestaan leiden.

Namens de gepensioneerden van de CBvS,

Marlon Wolfram

Hermien Huisden

John Rambharos

Joyce Chitanie

Ruth Lo Fo Sang-Malmberg