INGEZONDEN - De politiek is gedegradeerd en verworden tot een “money-making business”, niet alleen in Suriname, maar wereldwijd. Toch schamen volksvertegenwoordigers zich er niet voor om dit immorele fenomeen openlijk te verdedigen, zonder daar inhoudelijk bij stil te staan. Daarbij zoeken ze hun rechtvaardiging in vergelijkingen met het bedrijfsleven — met name met de salarissen van professionals in de particuliere sector.

Die vergelijking gaat echter niet op. Ambtenaren, en in het bijzonder volksvertegenwoordigers, bekleden een dienende functie. Zij zijn gekozen om de belangen van de kiezers direct te behartigen — niet indirect, niet conditioneel, en zeker niet op basis van persoonlijk gewin. De kiezer heeft zijn of haar lot in jouw handen gelegd. En vervolgens misbruik je diezelfde handen om eerst je eigen zakken goed te vullen, om daarna hoogstens wat restanten met de samenleving te delen. Hierop past niets anders dan diepe schaamte en het voornemen om je gedrag radicaal te beteren.

Misschien moet ik het anders formuleren: het is decadent om als overheidsdienaar de middelen van de belastingbetaler — die je geacht wordt te dienen — aan te wenden om een levensstijl te financieren die gelijkstaat aan de luxe van topverdieners in het bedrijfsleven. Je zou je moeten schamen om te pronken met andermans veren. Ga dus niet de politiek in onder het mom van duurzame verbetering van de levenskwaliteit in Suriname, als je werkelijke motief is om snel en gemakkelijk rijk te worden. Dat is volksbedrog en oplichting. De geschiedenis leert ons telkens weer: de grootste politieke rovers ter wereld zijn vaak ook de best betaalde intellectuelen.

Hare Excellentie is niet ceremonieel

Ik ben diep onder de indruk van het feit dat de allerhoogste prioriteit van Hare Excellentie, mevrouw drs. Jennifer Geerlings-Simons, steevast ligt bij corruptiebestrijding. Dat heeft zij nooit onder stoelen of banken gestoken, maar steeds helder en krachtig gecommuniceerd — zowel intern als naar de samenleving toe.

Ministers zijn in de eerste plaats verantwoording verschuldigd aan de president van de Republiek Suriname. Ons staatshoofd is dus allerminst ceremonieel. Zij is op haar beurt verantwoording verschuldigd aan De Nationale Assemblee. Voor alle niet-reguliere handelingen dienen ministers vooraf afstemming te plegen met de president. Zo niet, dan negeer — of erger nog, schoffeer — je het hoogste ambt van het land. De grondwettelijke taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden van het staatshoofd laten zich niet herinterpreteren. Daarover bestaan geen alternatieve afspraken.

Straffeloze corruptiebestrijding

Corruptie bestrijden kan niet zonder het strafbaar stellen van nepotisme en belangenverstrengeling. Ook moet de overheid het voortouw nemen in eerlijke werving en selectie: open sollicitatieprocedures voor elke positie, met gelijke kansen voor alle Surinamers — ook binnen de overheid zelf. Bovendien moeten aanbestedingen openbaar en transparant verlopen, volledig conform de comptabele regelgeving. Elke overtreding moet strafbaar zijn.

Waarom is dit van belang? Omdat dit aantoont hoe serieus we het functioneren van Hare Excellentie nemen. Het is immers haar taak om, zonder aanzien des persoons, het mes te zetten in elke vorm van misbruik — of dat nu plaatsvindt binnen de uitvoerende macht, het bedrijfsleven of andere sectoren. En dat moet zonder obstructie van ministers of andere machten. Alleen zo kunnen we voorkomen dat de fouten van de afgelopen halve eeuw zich blijven herhalen.

Logischerwijs zullen ook de recente salarisverhogingen teruggedraaid moeten worden — totdat iedere Surinaamse burger in zijn of haar basis- en groeibehoeften kan voorzien. Veel succes en wijsheid toegewenst, Jenny!

Roy Bhikharie