Woensdagmorgen vertrok vlucht PY 993 vanuit Amsterdam naar Paramaribo keurig op tijd om 10.20 uur Nederlandse tijd. Alles verliep volgens planning bij de ruim 200 plus passagiers die de SLM-vlucht zouden nemen. Doordat veel wegen tussen Schiphol en Den Haag waren afgesloten vanwege de NAVO-top in Den Haag, waren de passagiers allemaal keurig vroeg op de luchthaven. Het inchecken en de veiligheidscontroles verliepen ook vlot. Daar stond het Duitse vliegtuig, dat door de SLM wordt gehuurd, klaar bij tunnel G5. Ook het opstijgen ging vlekkeloos.

Na een reis van 9 uren gemaakt te hebben, met volop service van de SLM-crew, maakte de gezagvoerder van de Duitse maatschappij zich klaar om te landen. Het landingsgestel was ook al uitgeschoven. De gezagvoerder gaf ook door dat de verwachte temperatuur in Suriname rond de 32 graden was. Nog even en de touchdown was een feit. Maar toen kwam het nerveuze en angstige moment.

Plotseling en onaangekondigd ging het vliegtuig met volle vaart weer de lucht in. Niemand raakte in paniek, althans op het eerste gezicht was dat af te lezen. Op enkele personen na die zeiden: ‘Wat gebeurt er?’ En toen werd het muisstil. Soms zegt een stilte meer dan 1000 woorden. Precies dat was het geval op deze PY 993-vlucht. Het was zo stil in de kist, dat je een speld kon horen vallen. Echter, als je de gezichten kon aflezen, zag je angst, nervositeit, vraagtekens, zweet, valse glimlachjes. Bij velen kwam de ramp van Air India van recent weer naar boven.

Na enkele minuten gaf de gezagvoerder aan dat de landing was afgebroken vanwege het slechte weer. Het regende hard op Zanderij, waardoor landen op de Johan Adolf Pengel International Luchthaven te riskant was. “We zetten straks het landingsproces weer in.” Het vliegtuig, dat inmiddels weer was opgestegen, maakte een rondje vanuit Zanderij naar Powakka, richting Bigi Poika. Na de grote ronde maakte het een achtbaan, echter met een kortere tweede cirkel. Dit proces duurde iets meer dan een half uur.

Een man die met zijn gezin in de kist zat, heeft vanaf het moment dat het vliegtuig weer opsteeg, uit angst niet meer naar zijn gezin gekeken. Op een gegeven moment piepte hij op zijn mobiel naar een videootje. “Ik ben nu wel een beetje bang. Misschien wijken we uit naar Cayenne totdat het weer opgeklaard is,” zei een andere persoon. “Hoe lang gaan we rondjes maken, is er genoeg benzine?” fluisterde een passagier tegen zijn buurman bij de windowseat. Een groep Nederlandse jongemannen, zeker 3 tot 4 jongens, die op vakantie naar Suriname kwamen, had zeker de laatste twee heel veel te vertellen, omdat ze een glaasje te veel op hadden. Ze spraken uitgebreid met elkaar over de plannen die ze hebben in Su. Echter, toen het vliegtuig weer met volle vaart omhoog ging, waren ze ook stil. Plotseling fluisterde een van hen: “Bro, zijn we al geland?” Misschien allemaal uit angst.

Na een lange achtbaan gemaakt te hebben in de lucht, zette de piloot een nieuw landingsproces in. Met wat turbulentie en snelle afdalingen, wat het angstgevoel nog meer liet stijgen, kwam het vliegtuig weer richting Zanderij. Het landingsgestel werd weer uitgeschoven. Voordat je het wist, was het vliegtuig geland. Geklap, gejuich, applausje voor de piloot. En toen was het niet meer stil. Een ieder begon zijn of haar verhaal van die ene half uur voor de landing te vertellen. Dank je, SLM, voor de veilige vlucht, heen en terug.