INGEZONDEN - Onlangs stelde professor Marten Schalkwijk – ambassadeur van Suriname in Washington D.C. – tijdens een lezing in het VHP-centrum dat het beleid van de huidige regering een wisselkoers van SRD 300 per Amerikaanse dollar heeft weten te voorkomen. Een opmerkelijke uitspraak, maar het roept meteen een fundamentele vraag op: waar zijn de concrete bewijzen voor deze bewering?

In een democratische samenleving mogen beleidsmakers en gezagdragers hun standpunten verdedigen. Maar burgers hebben óók het recht om feiten te eisen in plaats van speculaties. Iedereen kan op een dag verklaren dat de koers “SRD 600 had kunnen worden”. Maar zonder onderbouwde economische analyses, openbare simulaties of onafhankelijke rapporten blijven dit niet meer dan hypothetische uitspraken – bedoeld om kritiek te neutraliseren.

En juist nu, met verkiezingen in het vizier, kunnen we dergelijke politieke propaganda missen als kiespijn. Zeker wanneer ze afkomstig is van hoge functionarissen binnen het zittend kabinet.

Herschikken is geen aflossen

Een ander heikel punt is de manier waarop de regering omgaat met de schuldenlast. Men stelt trots dat er schulden zijn afgelost, terwijl dezelfde regeringsleiders spreken over "schuldherschikking". Laten we eerlijk zijn: herschikken is géén aflossen. Het betekent uitstel van betaling, vaak onder zwaardere voorwaarden. De schuld verdwijnt niet – ze wordt doorgeschoven naar een volgende regering of erger nog, naar een volgende generatie.

Corruptiedossiers in de doofpot

Intussen blijft het ook opvallend stil rond de talloze corruptiezaken die de afgelopen jaren zijn blootgelegd. Onderzoeken naar de Naschoolse Opvang, de EBS-affaire, de buitenlandse reiskosten van ambtsdragers en dubieuze aanbestedingen bij staatsbedrijven verdwijnen in de doofpot of slepen zich jarenlang voort zonder resultaat. Terwijl van de burger wordt gevraagd offers te brengen, verdampen miljoenen aan belastinggeld zonder verantwoording.

De samenleving heeft recht op antwoorden. Zijn de onderzoeken afgerond? Zijn de beschuldigingen ongegrond gebleken? Prima – dan weten we dat. Maar als dat niet zo is, dan is zwijgen geen optie. Transparantie is géén gunst, maar een plicht.

Stabiliteit voor wie?

De regering wijst trots op de relatief stabiele koers van de SRD. Maar stabiliteit op papier zegt niets over de realiteit op straat. Voor veel burgers betekent het hogere elektriciteits- en brandstofprijzen, dure boodschappen en onbetaalbaar openbaar vervoer. Het zogenaamde “gezonde economische beleid” heeft duizenden gezinnen de armoede in geduwd. Structurele steun ontbreekt, en armoede is inmiddels genormaliseerd.

De oliedroom: hoop of illusie?

Steeds vaker wordt de olieproductie gepresenteerd als hét wondermiddel voor Suriname. Maar wie garandeert dat deze toekomstige rijkdom ook werkelijk het volk bereikt? Onze geschiedenis – en die van vele andere landen – leert dat natuurlijke hulpbronnen zelden leiden tot brede welvaart. Vaak ontstaat er slechts een kleine, bevoorrechte elite die profiteert.

Wat Suriname nodig heeft, is géén luchtkasteel op olie, maar leiderschap dat realistisch is, dat verantwoordelijkheid durft te nemen en dat transparant is over falen en succes.

Tijd voor volwassen bestuur

De samenleving verdient duidelijkheid, geen verdraaiing. Als schulden zijn herschikt in plaats van afgelost, zeg dat dan. Als corruptieonderzoeken worden tegengehouden, leg dat uit. Als sociale vangnetten niet werken, geef dat toe. Alleen met waarheid en openheid kan herstel plaatsvinden – economisch én sociaal.

We hebben geen behoefte aan angstscenario’s, loze beloftes of politieke sprookjes. Wat Suriname nodig heeft, is eerlijk bestuur, transparante communicatie en zichtbare resultaten. Alleen dan kunnen we spreken van echte vooruitgang – en een toekomst waarin iedereen meeprofiteert.

Berghaven Hervé