De ophanden zijnde dag der verkiezingen op 25 mei a.s. is de reden dat Suriname op weg naar die grote dag in verkiezingsmodus verkeert, waar de waan van de dag regeert. En daar horen onlosmakelijk verkiezingscampagnes bij.

Verkiezingscampagnes bieden kandidaten en politieke partijen de mogelijkheid om hun boodschap aan burgers te presenteren, waardoor kiezers op de dag van de stembusgang weloverwogen en geïnformeerde beslissingen kunnen nemen.

Verkiezingscampagnes zijn de manier waarop kandidaten en politieke partijen hun ideeën en standpunten over kwesties voorbereiden en presenteren aan de kiezers in de periode voorafgaand aan de verkiezingsdag. Deelnemers gebruiken verschillende technieken om kiezers te bereiken en hun boodschap over te brengen, waaronder via traditionele en nieuwe (sociale) media, publieke evenementen, schriftelijk materiaal en andere middelen. 

Het hoofddoel van elke campagne is het behalen van een meerderheid – of soms zelfs een meervoud – van de stemmen om een verkiezing te winnen.

Elke dag, elk avond vóór en na het Journaal op STVS kijk en luister ik met verbazing naar allerlei figuren, die, lijdend aan zelfoverschatting, denken dat ze als lid van een politieke partij capabel zijn leiding te geven aan het beleid en bestuur in Suriname.

Zelfs de politieke partij waar ze lid van zijn slagen er niet in om duidelijk uiteen te zetten hoe zij dit land tot ontwikkeling denken te kunnen brengen. Ze denken dat het hetzelfde is als het runnen van een bacovewinkel: een warwinkel, een onoverzichtelijke, chaotische toestand.

Een uitgebreid en begrijpelijk regeerprogramma ontbreekt nu eenmaal. Een regeerprogramma omvat de plannen voor de komende regeringsperiode. Met dit programma gaat de regering aan de slag voor en met Suriname.

Politieke partijen zetten hun beste beentje voor om met veel omhaal van woorden en stemverheffing, soms zelfs gepaard gaand met grensoverschrijdend gedrag, weinig of niets te zeggen over hun ontwikkelingsvisie, het electoraat voor hun partij te winnen.

Helaas is het gebruik van negatieve campagnevoering daarbij meer regel dan uitzondering.

Negatieve campagnevoering is een campagnetactiek die politieke partijen kunnen gebruiken om kiezers te werven. Ze proberen eventuele positieve gevoelens die kiezers mogelijk voor hun politieke tegenstander koesteren te elimineren door deze te bekritiseren. De meest gangbare definitie van negatieve campagnevoering is die, welke alle kritiek op de politieke tegenstander, van zowel politiek inhoudelijke aard, als kritiek op karaktereigenschappen toelaatbaar acht.

Het stoort mij dat -de voorlieden van politieke- partijen het publiek debat uit de weg gaan om hun visie over ontwikkeling en ontwikkelingsbeleid aan het kiezersvolk uit te leggen. De thema’s hieronder zouden onderwerp van discussie kunnen/moeten zijn. Ik hoop dat deze lat niet te hoog is gelegd. 

-Ontwikkelen van beleid, waaronder wordt verstaan het bewust en systematisch handelen met gebruikmaking van de daartoe geëigende middelen, met een duidelijk omlijnd politiek doel voor ogen, waarnaar stap voor stap wordt toegewerkt.

-Prioriteit daarbij is de Surinaamse economie naar een hoger niveau te tillen door middel van economische diversificatie, het proces waarbij de economie verschuift van één enkele inkomstenbron naar meerdere bronnen uit een groeiend aantal sectoren en markten. 

-Doel is het scheppen van brede welvaart, wat een maatstaf is voor alles dat mensen van waarde vinden. Naast materiële welvaart gaat het ook om zaken als gezondheid, onderwijs, milieu en leefomgeving, sociale cohesie, persoonlijke ontplooiing en (on)veiligheid.

Wars van alle destructieve kritiek, bedoeld om te kwetsen of simpelweg te bekritiseren zonder een oplossing te bieden, die over het politieke, sociaal-maatschappelijke en economische reilen en zeilen in ons land, in een vrijwel niet aflatende stroom over ons wordt uitgestort, door privépersonen en politieke partijen, van wie toch wel anders mocht worden verwacht, heb ik het op mij genomen een positief geluid te laten horen.

Ik hoop hiermee bij te dragen aan het besef dat constructieve kritiek tot doel heeft om ons te helpen onze fouten te verbeteren en te corrigeren.

Mijn bijdrage hieraan heet Plan B en gaat in bijlage hierbij. Maar let op: het is een z.g. long read!

George Orie