De verwoede pogingen vanuit diverse  instituten en individuen in Paramaribo om wijziging te brengen in het vigerende kiesstelsel is slechts gebaseerd op een zeer beperkte ontwikkelingsvisie voor  het minder ontwikkelde deel van Suriname.  In mijn optiek is de juridische interpretatie met betrekking tot de artikelen in het kiesstelsel in relatie tot de grondwet een zeer malle redenering. Gemakshalve worden alle juridische kunst en vaardigheden  erbij gehaald  om deze aangelegenheid aan de gemeenschap voor te houden. Tegelijkertijd zwijgen de juridische wijsneuzen  als het graf om zaken integraal onder de loep te nemen. Er zijn kolommen in de media vol beschreven om aan te tonen dat zetelverdeling van de districten onevenredig is ten opzichte van Paramaribo.  Maar men verzuimt om ook uit de doeken te doen dat het ontwikkelingsniveau op uiteenlopende gebieden van het binnenland ook verschilt met dat van Paramaribo.

Ook dient men na te gaan wat de argumentatie is geweest om over te gaan tot de zetel verdeling zoals die werden geïntroduceerd door het kiesstelsel in 1987. Daarbij werden de voorzieningen getroffen dat de gebieden van Suriname die minder ontwikkeld zijn de ruimte moeten krijgen om meer vertegenwoordigers te krijgen in de volksvertegenwoordigende lichamen zoals De Nationale Assemblee, Districtsraad en de Ressortraad. Op die manier zouden deze representanten zich ervoor moeten beijveren om een inhaalslag te plegen in de ontwikkeling van hun gebieden. Anno 2022 moeten we constateren dat vanwege allerlei omstandigheden die positieve inhaalslag niet is gepleegd.

Dus wat er nu zou moeten gebeuren is dat er  moet worden gewerkt aan de omstandigheden die de versnelde ontwikkeling van de districten in de weg staan. We wonen in een land waar elke burger gelijke rechten heeft op de beschikbare voorzieningen . Maar vanwege geografische en demografische  omstandigheden moeten we helaas constateren dat de burgers in verre districten geen toegang hebben tot de meest basale voorzieningen waarover men wel beschikt in Paramaribo. Dus de redenering en gevecht dat de electorale  stemmen landelijk gelijk moeten zijn is in mijn optiek ronduit hypocriet en een totale belediging aan de districtsbewoners. De juridische zienswijze van de voorstaanders van wijziging van het kiesstelsel moet maatschappelijk getoetst worden.

Voorhands kan gesteld worden dat het binnenland verder zal verpauperen en de maatschappelijke ontwikkeling zal ondermaats blijven ten opzichte van de kustvlakte bij een eventuele wijziging van het huidige kiesstelsel. De vinger moet op de zere plek worden gelegd en er moet worden aangegeven dat mensen die geen affiniteit hebben met het binnenland er ook niet echt aan de ontwikkeling van het binnenland zullen werken. Decennia terug  is dat ook niet anders geweest. Heden ten dagen zijn er zichtbaar meer  parlementariërs met een marron achtergrond in het parlement. Echter heeft dat niet automatisch geleid tot een significante progressieve lijn in de ontwikkeling van dit deel van Suriname. De oorzaak hiervan moet mijns inziens meer gezocht worden in de budgettaire mogelijkheden die er zijn , dan in de ijver en bereidwilligheid van deze parlementariërs om met ontwikkelingsinitiatieven op de proppen te komen.  Wat er zou moeten gebeuren om dit geklaag tot het verleden te laten behoren is dat men  een soort budgettair quantum wettelijk moet vast stellen. Bijvoorbeeld 40 procent van de staatsbegroting dwars door alle ministeries moet gerelateerd worden aan ontwikkelingsprojecten van het binnenland.

Ettiré Patra