Beroving gepleegd. Verkeersdode te betreuren. Diefstal. Directeur van een mediabedrijf ingesloten op de dag van de Internationale Persvrijheid. Suriname doet het slecht als het komt op persvrijheid. Het land is in een jaar tijd gekelderd van de 19e naar de 52e plaats op de World Press Freedom Index 2022. Een daling van maar liefst 33 plaatsen. SVB-bestuur afgezet.  Strijd binnen SVB verhevigd. U vraagt zich zeker af wat ik aan het doen ben?

Eigenlijk niets bijzonders. Ik probeer tussen alle negatieve en spraakmakende nieuwskoppen van de afgelopen week iets positiefs te vinden. Dat valt me niet zo gemakkelijk. Maar we mogen niet opgeven in onze zoektocht naar positiviteit. Als we dat zouden doen, dan is het hek van de dam. Hoop is een gegeven dat ons in staat stelt te blijven geloven in een goede afloop van zaken.

Ik denk dat één van de mooie dingen van de afgelopen week toch wel het feit is geweest dat na twee jaren van Covid-lockdown, de mensen weer bij elkaar konden komen om het Id ul fitre feest te vieren. Dit behoort tot één van de hoogtijdagen binnen de Islam. De mensen waren er dan ook enorm blij mee dat ze eindelijk weer bij elkaar konden komen om het Eid-gebed samen te doen. Dat blijkt ook wel uit de grote opkomst bij het onafhankelijkheidsplein maar ook de verschillende moskeeën.

Ik vond het ook wel mooi om te zien. Ja, dat was toch wel iets leuks om te zien in de afgelopen week. Al de versterkende en bemoedigende woorden naar elkaar toe. Boodschappen van hoop en bezinning. Hebt u dat nou ook, dat je soms wenste dat het elke dag zo een religieuze hoogtij dag kon zijn? Alleen maar vanwege dat sprankje aan positiviteit dat we dan meekrijgen.

Even geen eindeloze discussies over het wel of niet dragen van een baard bij de politie, waar de ballen van de SVB naartoe moeten rollen, even geen dag van verklaringen van organisaties die met elkaar overhoop liggen aan de vooravond van een schoonheidscontest, gewoon even niks van dat alles.

Tussen al deze oeverloze discussies heen liggen de bewoners van Brokopondo nog steeds in het water. SZF-verzekerden kregen tussen neus en lippen door meegedeeld dat zij niet meer voor specialistische zorg terecht kunnen bij het RKZ en het Diaconessenhuis, tenzij het een spoedgeval betreft. Ach, de zieke mens in Suriname heeft wel het één en ander te verduren. Een leek kan vaststellen dat de zorg op zijn gat ligt. Dergelijke berichten geven niet veel hoop.

Net zoals de berichten bij de SVB. Al geruime tijd volgt iedereen de perikelen bij de Surinaamse Bond, helaas is het al een tijd geleden dat we fier en vol trots naar die berichten keken.

Nu is er dus een impasse daar ontstaan, en gezien de ontwikkelingen zal er nog een lang staartje aan hangen. Wie uiteindelijk aan het langste eind van dat staartje trekt, valt nog te bezien. Eén ding wordt wel steeds duidelijker, en dat is dat er grote belangen spelen. Was dat niet het geval, zou de strijd minder heftig zijn. Men valt elkaar alleen zo aan, wanneer er iets te halen valt of wanneer er iets te behouden valt.

Het jammerlijke is dat sport juist iets is dat mensen bij elkaar zou moeten brengen. Bij de SVB lijkt het andersom te werken.  En heel Suriname, correctie, heel de wereld geniet mee.

En terwijl de wijsheid zwijgt, schreeuwt de idioterie alles bij elkaar. Het kan verkeren. Een qoute behoudt zijn betekenis totdat wij die veranderen.